Czy kobiety uratują świat?

Autorki opisują jak perspektywa kobiet jest obecnie reprezentowana w polskim życiu społeczno-politycznym, zwłaszcza w obszarze relacji międzynarodowych – w mediach, na uczelniach wyższych, w polityce czy na rynku pracy. Zwracają uwagę na to, co musiałoby się wydarzyć, żeby obraz ten zmienić. Co zapewniłoby równy dostęp do władzy, polityki, nauki i udziału w gospodarce, co sprawiłoby, że znaczna, dziś często pomijana część polskiego społeczeństwa, uzyska wreszcie odpowiednią reprezentację. 

Przybliżając czytelnikom i czytelniczkom podejście feministyczne w polityce zagranicznej autorki zwracają uwagę na Szwecję i Kanadę - państwa, które jako pierwsze na świecie wprowadziły taką metodę relacji z partnerami.  

W opracowaniu pojawia się także głos przedstawicielek młodego pokolenia –studentek kierunków międzynarodowych, europeistyki czy bezpieczeństwa – jak one postrzegają siebie i swoje szanse na rynku pracy w obliczu, z jednej strony, widocznych zmian, z drugiej – ciągle dominujących stereotypów i tradycyjnych oczekiwań wobec kobiet. Autorki radzą uważnie wsłuchać się ten głos młodych kobiet, by móc odpowiedzieć na ich potrzeby, nawiązawszy z nimi porozumienie ponad podziałami generacyjnymi.

Idea feministycznej polityki zagranicznej jest bliska Fundacji im. Heinricha Bölla od początku jej istnienia. Centrala w Berlinie na co dzień współpracuje z jedną z pierwszych międzynarodowych organizacji propagujących to podejście, Centre for Feminist Foreign Policy. W 2020 roku w wielu miejscach na świecie świętowaliśmy 20-lecie rezolucji ONZ nr 1325, która zapoczątkowała Agendę „Kobiety, pokój, bezpieczeństwo”, i przyglądaliśmy się krytycznie jej sukcesom, a także wyzwaniom na kolejne lata. Naturalną konsekwencją tych działań był pomysł na prezentację tego podejścia w kontekście polskim. Feministyczna polityka zagraniczna to ciągle dość nowa koncepcja, w Polsce jeszcze niedostrzeżona przez szerszą publiczność.